Helse machines - Anton Haakman
[recensie]
Flaptekst
Een classicus die liever technicus had willen zijn krijg aan het eind van zijn leven de stoommachine waarnaar hij altijd heeft verlangd. Een gevreesd criticus schaamt zich voor het moment waarop hij, als scholier, heeft ontdekt hoe scherp zijn pen is. Een aan lagerwal geraaakte pianist komt bij het openen van een fietsslot tot het inzicht dat zijn lot niet verschilt van dat van zijn gevreesde pianoleraar. De vele personages in Anton Haakmans verhalenbundel Helse machines zijn gemankeerde vakmensen die hebben gehoopt dat de schijn op den duur vanzelf werkelijkheid zou worden. Maar uiteindelijk blijft er niets anders over dan schaamte, en ironie over die schaamte. De machines in deze verhalen brengen het proces van bewustwording op gang; zij brengen de beroepsmilitair en de fotograaf, de natuurkundeleraar en de nachtportier op het spoor terug. De mensen functioneren zelf als de ingewikkelde apparaten waarmee ze zich hebben vereenzelvigd, met alle gebreken vandien. Zij dragen een helse machine, een tijdbom met zich mee, die na het verstrijken van een periode van illusies tot ontploffing komt.
Beoordeling